اینترنت اشیا در فضای سبز هوشمند

فضای سبز هوشمند یک پارک ملی یا شهری است که عملکرد آن با استفاده مؤثر از فناوریهای هوشمند و بهویژه اینترنت اشیا به نفع شهروندان و مدیران خواهد بود. هدف از هوشمندسازی پارکها و فضای سبز تشویق نوآوری در طیف گستردهای از جنبهها، از جمله تقویت اقتصاد توریستی، تجارب بازدیدکنندگان، رفاه ساکنان و درعینحال کمک قابلتوجهی به حفاظت از مناظر طبیعی، مصرف انرژی و محیطزیست است. یک پلتفرم اینترنت اشیا در سطح پارک، هسته پارک هوشمند را تشکیل میدهد. هوشمند شدن فضای سبز و پارکها نتایج زیادی را به همراه دارد. این نتایج به شرح زیر هستند:
- مدیریتکردن زمان و کاهش زمان آبیاری
- مدیریتکردن منابع آبی در آبیاری فضای سبز
- بدون نیاز به وجود باغبانان کار آبیاری انجام میشود.
- بهصرفه بودن از نظر اقتصادی در درازمدت به دلیل کاهش برخی از هزینهها
- کاهش استهلاک تجهیزات، تأسیسات و لوازم آبیاری و کاهش هزینههای تعمیر و نگهداری این لوازم
- کمشدن هزینههای پرداختی برای نیروهای انسانی و ماشینها مثل آبیاری با تانکر، آبیاری توسط کارگران و غیره
- حذف شدن مشکلات انسانی در انجام کارها در فضاهای سبز مثل تأخیر در کار، ناقص بودن کار، انجام کار بهصورت غیرتخصصی و غیره.
- با آبیاری میزان موردنیاز گیاه، نتیجه آن سرسبزی و طراوت گیاهان در فضای سبز میشود که این کار سلامت جسم و روان شهروندان را در پی دارد.
- با استفاده از سیستم آبیاری هوشمند، مشکلات و خطاهای انسانی در هدررفت آب کمتر میشود. این کار باعث افزایش نیروی باغبانان در بهرهوری فضای سبز میشود.

سیستم آبیاری هوشمند با بهکارگیری چند سنسور اینترنت اشیا میتواند فضای سبز شهری مانند پارکها و تفرجگاهها و مراکز تفریحی را مدیریت کند. از مزیتهای استفاده از آن، حذف هزینههای پرداختی بابت نیروهای انسانی است. با هوشمندسازی فضای سبز شهری، شهرداریها میتوانند بهراحتی در هر زمان و هر مکانی که هستند آبیاری را کنترل نمایند و با درنظرداشتن وضعیت بحران بیآبی در کشور و باتوجهبه این که ۸۰ درصد هدررفت آب در آبیاری فضای سبز شهرها است، با مدیریت هوشمند فضای سبز شهری میتوان مدیریت مناسبی بر میزان آب مصرفی داشت. سنسورهایی شامل حسگرهای رطوبت هوا و خاک، دما و سنجش حجم مخزن آب در محل نصب شده است و حتی شیر برقیها نیز از راه دور کنترل میشود. بر اساس نوع گیاه و میزان آب موردنیاز آن، آبیاری برنامهریزی میشود و از انواع روشهای آبیاری بارانی و قطرهای و انواع آبپاشها استفاده میشود. برنامههای قابل تنظیم برای آبیاری هوشمند به شرح زیر است:
- بررسی میزان رطوبت و مشخصشدن زمان آبیاری و مدیریت فضای سبز
- زمانبندی شروع و پایان آبیاری در ساعات خنکی هوا برای صرفهجویی در مصرف آب
- زمانبندی برای آبنماها در فضای سبز شهری
- برنامهریزی سنسورهای هواشناسی، دما، میزان رطوبت خاک و …
- تنظیم و کنترل میزان آب و فشار آب ورودی در مناطق مختلف شهری
- قطع و وصل جریان آب بر اساس موقعیتهای مختلف

با اضافه نمودن ادوات هوشمندسازی اینترنت اشیا نظیر سنسورها و دوربینهای پردازش تصویر، هر نوع آبنما را میتوان به آبنمای تعاملی تبدیل نمود بهاینترتیب که رفتار و حرکت مخاطبان توسط سنسورها و دوربینها ضبط میشود و پس از تحلیل و پردازش در نرمافزار، افکت حرکتی آبنما یا نورپردازی تعیین میگردد که این امر باعث جلبتوجه مخاطب خواهد شد. آبنمای اینتراکتیو یا تعاملی به آبنمایی گفته میشود که برنامه کاری آن از پیش مشخص نبوده و سناریوی اجرایی آن از کاربران یا بازدیدکنندگان آبنما گرفته میشود. در واقع این آبنماهای هوشمند دارای حسگرها و کلیدهایی بوده که باتوجهبه حرکات افراد فعال شده و بخشهایی از آبنما (سناریو بازی و کارکرد آبنما) را اجرا میکنند. سنسورهای آبنما باتوجهبه حضور نفرات در محوطه آبنما واکنش داده و فوارههای آبنما را قطع و وصل میکنند. از جمله تجهیزات لازم برای آبنماهای تعاملی:
- سنسور کنترل سطح آب
- حسگرهای وزنی
- حسگرهای لمسی خازنی
- حسگرهای ضربهای
- حسگرهای لیزری خطی
- حسگرهای فاصلهسنج
- شیر آب کنترلی
- سنسورهای نور
- سنسور شدت پمپاژ آب
- سنسور شدت صدای موسیقی
- سنسور شدت نورافشانی