اینترنت اشیا در هوشمندسازی حرم متبرکه
جهت هوشمندسازی حرم متبرکه، باید از اینترنت اشیا ، ابزارها و وسایل ارتباطی کمک گرفت. مدیریت حرم هوشمند به معنای این است که بتوانیم راهکارهایی برای مکان تعریف کنیم تا بتواند به کمک تجهیزات مرتبط با یکدیگر، بازدهی و عملکرد مناسبی داشته باشد. برای طراحی و پیاده‌سازی حرم هوشمند به تجهیزات هوشمندسازی ساختمان نیاز است. پردازنده مرکزی، رله‌‌‌‌ها، ترموستات، سیستم تهویه مطبوع، پنل دیواری، سنسورها و کلیدهای لمسی برخی از این تجهیزات هستند.
در دنیای امروز اینترنت اشیا دستگاه‌های فیزیکی را قادر می‌سازد تا با دنیای دیجیتال ارتباط برقرار کنند، برخی از داده‌های اطراف خود را دریافت کنند و برای برنامه‌هایی که وظیفه تحلیل آن‌ها را دارند ارسال کنند.ریشه اینترنت اشیا اتصال است. ازاین‌رو یک بستر یا پلتفرم اینترنت اشیا می‌تواند به‌سادگی یک زیرساخت نرم‌افزاری باشد که امکان اتصال بین اشیا فیزیکی را فراهم می‌کند. در حالت پیشرفته‌تر، پلتفرم اینترنت اشیا به قابلیت‌هایی مانند هوش مصنوعی، یادگیری ماشین و واقعیت افزوده مجهز می‌گردد.جهت جانمایی سنسورهای حرم هوشمند، به‌منظور ارسال اطلاعات از سنسورها به پلتفرم اینترنت اشیا متناسب با نیاز کارفرما می‌توان از پروتکل‌های Lora و یا ماژولهای ارتباطی پهن باند مانند LTE ، ۳ G، ۴ G و یا GSM استفاده کرد.
سیستم حرم هوشمند قادر است مواردی مانند میزان نور، قفل‌ها و دمای حرم را تنظیم کند. همچنین توانایی خودکار‌سازی بسیاری از فعالیت‌ها را بدون دخالت کاربران دارد و به همین دلیل از پتانسیل بالایی در ایجاد تغییرات شگرف در حرم هوشمند برخوردار است. این کار توسط پلتفرم بومی اینترنت اشیا و تیم پشتیبانی آموزش‌دیده ماهر انجام می‌شود. در سیستم حرم هوشمند محصولات را می‌توان به‌راحتی و بدون نیاز به سرور مرکزی به اینترنت متصل کرد و بدون نیاز به تغییر در سیم‌‌کشی قابل ارتقاء خواهد بود. همچنین محصولات حرم هوشمند قابل‌کنترل از راه دور هستند.
یکی از بهترین کارهای تکمیلی است که می‌توان با استفاده از تجهیزات حرم هوشمند انجام داد. ترکیب چراغ‌ها و ترموستات‌های هوشمند، است بدین صورت که سیستمهای تهویه مطبوع با سیستمهای روشنایی متصل می‌شود،و برنامه خودکاری به آن‌ها داده می‌شود به طور مثال: در زمان غروب آفتاب نورهای موردنیاز در حرم تأمین شوند و بعد از این‌که سرمای هوا دمای حرم را تحت‌تأثیر قرار داد، سیستمهای گرمایشی شروع بکار کنند.به‌کاربردن مستقیم فناوری وای‌فای درون لامپ روشنایی، به‌جای استفاده از آن در کلیدها باعث می‌شود تا بتوانید تک‌تک چراغ‌های روشنایی حرم را کنترل کنید.توسط سنسور شدت نور هوشمند می‌توان میزان روشنایی یک محیط را اندازه‌گیری نمود. این سنسور می‌تواند با سنسورها و ماژولهای دیگر، بخشی از یک سناریو حرم هوشمند باشد که باعث کنترل سیستم روشنایی فضای موردنظر شده و از هدر‌رفت انرژی برق جلوگیری می‌کند.
حس‌گرهایی هستند که می‌توانند الگوهای رفتاری کاربر را یاد بگیرند و باتوجه‌به آن‌ها برودت هوای بقعه را تنظیم کنند. این حس‌گرها اطلاعاتی را درباره مدت‌زمان گرم یا سرد بودن مکان جمع‌آوری می‌کنند تا به‌این‌ترتیب تجهیزات گرمایی و سرمایی بیش از اندازه فعال باقی نمانند. با استفاده از این حس‌گرها مصرف انرژی سالانه تا ۳۰ درصد می‌تواند کاهش یابد. حس‌گرهای رطوبت نیز می‌توانند سیستمهای تهویه را کنترل کنند تا همواره میزان رطوبت در حد استاندارد باقی بماند.
مناسب‌ترین سیستم اطفاء حریق برای حرم استفاده از دتکتورهای دودی است که بتواند به‌محض مشاهده هرگونه دود سیستم اعلان مرکزی را فعال نموده و حریق را اعلام کند. برای قسمت آشپزخانه حرم باتوجه‌به ماهیت این محیط و استفاده از سیستمهای حرارتی جهت پخت‌وپز معمولاً از دتکتورهای حرارتی استفاده می‌گردد. در مکتن‌هایی که محیط گسترده‌‌‌ای دارند و یا به جهت طبقاتی بودن در صورت بروز حریق نیازمند صرف زمان طولانی برای یافتن محل دقیق آتش‌سوزی می‌باشد، لازم است تا از سیستمهای آدرس‌‌‌‌‌پذیر استفاده نمود. در سیستم آدرس‌‌‌‌‌پذیر دتکتورهای تعبیه شده در محل به‌محض بروز یکی از نشانه‌‌‌های آتش‌سوزی مانند دود و یا حرارت فعال شده و سیستم اعلام را فعال می‌نمایند و آدرس دقیق محل مذکور را نمایش می‌دهند. قسمت‌های سخت‌افزاری و نرم‌افزار سیستمهای اعلام حریق شامل دتکتورها، کنترل پانل، شستی اعلام حریق (Callpoint)، دستگاه‌های اعلام‌کننده صدادار (زنگها، آژیرها)، دستگاه‌های خبر کننده واحدهای آتش‌نشانی و نیروی تغذیه برق شهر به همراه باتری (Back Up) می‌باشند. سنسورهای اعلام حریق (بسته به این‌که به کدام مشخصه آتش حساس باشند) در گروه‌های سنسورهای دود، سنسورهای حرارت، سنسورهای مونوکسید کربن، سنسورهای شعله و سنسورهای ترکیبی جای دارند.
هوشمندسازی تنها به ساختمان حرم منحصر نمی‌شود و می‌توان فضاهای بیرونی مانند باغچه و صحن را نیز هوشمند کرد. باغچه‌ها طراوت خاصی به صحن می‌بخشند و هوشمندسازی آن‌ها، به معنی کم‌شدن حجم زیادی از کار است. با سیستم هوشمند فضای سبز، می‌توان از رشد بدون عیب‌ونقص گیاهان، اطمینان حاصل کرد و گزارش آب‌وهوایی روزانه را دریافت نمود و اطمینان خاطر پیدا کرد که مقدار آب موردنیاز گیاهان تأمین می‌شود. سنسورهایی که در باغچه‌ها تعبیه می‌شوند، میزان رطوبت خاک و وجود آفات و میزان موفقیت در سم‌پاشی را اطلاع می‌دهند. همچنین گلدان‌های هوشمند، برنامه‌ای اتوماتیک برای آب دادن به گیاهان دارند و تا یک ماه به سرکشی انسان نیازی ندارند. اگر امکان داشتن باغچه‌ای در فضای باز مهیا نبود، می‌توان از دستگاه‌های مخصوصی استفاده کرد که شرایط باغچه و میزان رطوبت لازم برای رشد گیاهان را فراهم کند. این باغچه‌های کوچک هوشمند، می‌توانند گیاهانی را پرورش دهند که از نظر آب‌وهوایی اصلاً با محیط زندگی این اقلیم سازگار نیستند. مزیتی که این سیستم نسبت به کنترلرهای تایمر آبیاری دارد میزان تأثیر آن در مصرف آب است؛ زیرا فقط و فقط وقتی آبیاری انجام می‌شود که درختان و گیاهان شما به آب نیاز داشته باشند. دستگاه آبیاری هوشمند با سنسورهای مختلفی در ارتباط است و بر اساس اطلاعاتی که از سنسورها دریافت می‌کند آبیاری را مدیریت می‌کند. این سنسورها می‌توانند به دستگاه مرکزی اطلاعاتی مثل بارانی بودن یا نبودن هوا، دمای محیط، میزان روشنایی محیط، پیش‌بینی وضع هوا، تشخیص فصل‌ها و روزهای تعطیل، فشار آب ورودی و همچنین میزان رطوبت خاک و یا شدت وزش باد را اطلاع دهند.